zaterdag 16 januari 2016

De stilte



Luistert de waterval steeds naar zichzelf
Neen, maar boven het water is het stil
De stilte zelf, de stilte luistert wel.

Zo is het; en de mens die ik ben
Gaat in verzen voorbij, als water gaat

Aan and'ren, hoewel ik aanwezig ben.
Ook weet het water niet wat het ontmoet

Op zijne reis, dit weet het vers ook niet
En de dromer weet niet meer wat hij droomt
Of weet hij het alleen slechts kort nog niet...

Hoort de rivier weldra de grote zee
En de dromer de droom waarvan hij droomt?


JWF Buning



donderdag 14 januari 2016

Adagio


De kern van alle dingen
is stil en eindeloos.
Alleen de dingen zingen,
ons lied is kort en broos.

En donker zingt mijn bloed,
van heimwee zwaar doorwogen.
Ik zeil langs regenbogen,
Gods stilte tegemoet.

Felix Timmermans




woensdag 13 januari 2016

Het huisje in de duinen


Ilya Ibryaev:





Muurbloemen bloeiden voor het lage raam. 
Het late middaglicht was warm en bronzen, 
en de ongerepte stilte klonk als gonzen 
van vele kleine vleugelen te saam. 

En achter het beschutte, kleine huis 
verhieven zich de wit-geblaakte duinen: 
een strakke hemel stond boven hun kruinen; 
haast niet te horen was het zeegeruis. 



Hollandse duinen:


Hier scheen de macht van 't onheil te vergaan, 
één ogenblik. Hier scheen 't geluk bereikbaar, 
de lome druk der dagelijksheid ontwijkbaar 
binnen de grens van een beperkt bestaan. 

Welke is die mensen ingeschapen drang, 
die geen vervulling duldt van het begeerde, 
maar altijd van hun zwakke harten weerde, 
waarnaar zij joegen, heel hun leven lang ? 

J.C. Bloem 
Verzamelde Gedichten 


maandag 11 januari 2016

Nieuwe morgen




sundxwn: Chamonix door Emmanuel verzura

't Gebergte ligt
in de nacht verborgen,
maar d'hoogste toppen
zijn verlicht.
Zij zien het worden van
de morgen
in 't aangezicht.



Zo glinsteren
de kristallen tinnen
van mijne ziel
in Gods gelaat,
terwijl zij zelf in de nacht
der zinnen
verdronken staat.

En wijl zij smacht naar
't eeuwig flonkeren
zuigt zij zich vast
aan d'ijdelheid.
En angstig tussen licht
en donk'ren
vergaat mijn tijd.

O Heer, laat mij
het nog beleven
dat Uw genadig morgengoud
door gans mijn ziele
wordt geweven,
want ik word oud.

Felix Timmermans


zaterdag 9 januari 2016

Akkoorden



De dag ging als een bloem verslensen
haar laatste blad verbrandt.
De vrede nevelt over 't land,
de rust dauwt op de mensen.

Uit stilte en uit sterrenlicht
wordt dan een altaar opgericht.
En luister nu, hoe alle dingen zingen
en alles zingend in elkaar vervliet
de mensen en de dingen,
de vreugd', het kwaad en het verdriet,
lijk duizend schoon akkoorden
van een en hetzelfde lied!

O zalig uur, waarop de ziel
gerijpt van zangen,
 zonder beeld of woorden
Gods wil begrijpt!


Felix Timmermans



Van Oud naar Nieuw!



't Voorbije jaar is volgeschreven
we klappen 't oude boek maar dicht
herinnering mag blijven leven
als klein verhaal of stil gedicht.


En als we nu onszelf bevragen
over die wolken wit of grijs;
God liet ons goede en kwade dagen,
we zijn hier niet in 't Paradijs.


't Is goed op verse blanco bladen
iets moois te schrijven voor elkaar
geluk in woorden en in daden
en vriendschap voor het nieuwe jaar.



- auteur onbekend -
dec. 2007 - HAITI en WIJ




Winter




De sterren wintertintelen 
en de maan 
doorschijnt de melkwegnacht. 
Het kraakt van sneeuw op de aarde 
waar ik ga, 
een nieteling, een adem wit, 
een ademdamp van liefde en poezie.


Ida Gerhardt, 
uit De Hovenier - Assen 1961











vrijdag 8 januari 2016

Winterstilte


De grond is wit, de nevel wit, 
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)




Kerstmis



Koud en donker de nacht,
onherbergzaam gesloten
het land,
maar niets
houdt Hem nog tegen
om de kracht van zijn
alomvattende Liefde,
de lichtende schoonheid
van zijn Goddelijk Woord,
uitzinnig vreugdevol
uit te schreeuwen
in een mensenkind,
zijn Zoon,
aan ons gegeven.

Jo Spoor